Një dokument i rrallë dhe me rëndësi historike është bërë publik: një deklaratë me shkrim dore e Ramush Haradinajt, e datës 7 maj 1997, në të cilën ai kërkon lejimin e varrosjes së vëllait të tij, Luan Haradinaj, në fshatin Vlanë, në zonën e Hasit të Shqipërisë.
Kjo ngjarje prekëse ndodhi në një periudhë tepër të ndjeshme, kur kufijtë mes Kosovës dhe Shqipërisë ishin ende të kontrolluar rreptësisht, dhe çdo lëvizje duhej justifikuar me dokumente. Luan Haradinaj, një nga figurat më të njohura të rezistencës së hershme të armatosur kundër regjimit serb, kishte rënë në përleshje me forcat serbe më 6 maj 1997.
Dorëshkrimi përbën një dëshmi të fortë jo vetëm për sakrificën familjare të Haradinajve, por edhe për vështirësitë që shoqëronin veprimtarinë patriotike në prag të luftës së Kosovës. Ai shfaq përulësinë e një vëllai përballë dhimbjes dhe madhështinë e një ideali që kapërcente kufijtë fizikë e politikë të kohës.
Kjo letër dorëshkrim ruhet sot si një pjesë e rëndësishme e kujtesës kombëtare dhe përkujton fillimet e sakrificës për liri.
