Për dekada të tëra, Republika Islamike i ka parë gazetarët e huaj si spiunë të mundshëm. Kushdo që punon për një media të huaj ose agjenci lajmesh duhet të marrë leje nga qeveria, e cila rrallë jepet
Arsyeja më e rëndësishme janë kufizimet e vendosura nga autoritetet iraniane ndaj gazetarëve të pavarur – dhe veçanërisht atyre që punojnë për mediat e huaja.
Për dekada të tëra, Republika Islamike i ka parë gazetarët e huaj si spiunë të mundshëm. Kushdo që punon për një media të huaj ose agjenci lajmesh duhet të marrë leje nga qeveria, e cila rrallë jepet.
Edhe ata që marrin lejen kanë lëvizje dhe punë të kufizuara dhe të monitoruara nga afër.
Ndërkohë, mediat vendase iraniane janë ose në pronësi të shtetit, të lidhura me shtetin ose të kontrolluara rëndë, dhe në frikë të vazhdueshme se mos kalojnë vijat e kuqe gjithnjë e në rritje.
Për më tepër, autoritetet iraniane nuk janë të interesuara që të shfaqen dëmet e sulmeve izraelite. Ata, ashtu si izraelitët, ngrenë shqetësime sigurie në lidhje me çdo objektiv ushtarak ose të ndjeshëm. Dhe kur bëhet fjalë për objektiva civile, ata nuk duan që shkalla e dëmit të shfaqet, në mënyrë që të parandalojnë erozionin e moralit.
Ndërkohë, autentifikimi dhe verifikimi i fotografive të postuara në mediat sociale është një proces që kërkon kohë dhe që mund të na japë vetëm një pamje të shkurtër.
Në të kundërt, mediat në të gjithë globin kanë qasje në një rrjedhë të vazhdueshme pamjesh të drejtpërdrejta dhe pamjesh me cilësi të lartë, të gatshme për transmetim, nga Izraeli, të cilat tregojnë se si sulmet iraniane godasin ndërtesat në të gjithë vendin.