DAMASK (AA) – OMER KOPARAN – Piloti sirian Ragid Ahmed Tatari, i cili u lirua më 8 dhjetor 2024, pasi u mbajt në burgjet e regjimit të rrëzuar të Bashar al-Asadit për 43 vjet në Siri, tha se pas përmbysjes së regjimit, ai ndjeu për herë të parë në jetën e tij shtetin e tij si atdhe.
Tatari, 70-vjeç, për Anadolu tregoi për përvojat dhe përjetimet e tij gjatë regjimit të Asadit pas robërisë së tij të gjatë.
I arrestuar në vitin 1981 me akuzën “nxitje për moszbatim të urdhrave ushtarakë”, Tatari u lirua pasi regjimi i Asadit u rrëzua më 8 dhjetor 2024.
Tatari, një pilot që i kaloi vitet më të mira të jetës së tij në burg, tha: “Në atë kohë, nuk e konsideronim të saktë rrjedhën e regjimit. Ndërgjegjja politike nuk ishte shumë e zhvilluar, as ne nuk e kishim, por i shprehnim padrejtësitë që shihnim”.
Ai deklaroi se incidentet në Hama të Sirisë ishin vetëm një pjesë e dhimbjes së përgjithshme. “Hama ishte një nga qytetet simbolike të shtypjes në Siri. Megjithatë, e njëjta dhimbje u përjetua edhe në Halep, Idlib, Damask dhe Homs. Përleshjet e fundit në Hama në vitin 1982 ishin likuidimi i forcave të armatosura që kundërshtonin regjimin. Për këtë arsye, ato mbetën në kujtesë si ‘Incidentet e Hamës'”, tha ai.
Tatari, i cili kaloi vite në burgjet e Tedmurit dhe Sednaya, e përshkroi atmosferën ditën kur u lirua me fjalët e mëposhtme:
“U ngjita nga Sednaya në Tartus. Njerëzit mbanin flamurin e revolucionit dhe këndonin këngë. Kur zbarkova në Damask, entuziazmi ishte edhe më i madh. Për herë të parë, ndjeva se ky vend është vërtet atdheu im. Nuk e kisha ndier kurrë kështu më parë. Ishte sikur ishim nën pushtim”.
Ai deklaroi se burimi i vërtetë i gëzimit ishte çlirimi i vendit, si dhe liria e tij. “Lumturia në fytyrat e njerëzve ishte më e madhe se fitimi i lirisë time pas 43 vjetësh. Sepse lumturia e vërtetë ishte çlirimi i vendit. Ndërsa nuk kishte asgjë në mëngjes, regjimi u shemb në mbrëmje”, tha Tatari.
Duke deklaruar se viti 2024 është një vit kur shpresat u bënë realitet, Tatari tha: “Pati shumë zhgënjime gjatë revolucionit, por populli u ngrit vazhdimisht. Kur regjimi u hoq nga Halepi, në fillim ishim të kujdesshëm. Lojëra të ngjashme ishin luajtur edhe më parë, por këtë herë, pas Halepit, u çlirua edhe Hama dhe u hapën burgjet. Ky ishte një hap jetësor për ne”.
Tatari deklaroi se mësimi më i rëndësishëm që nxori nga përvojat e tij ishte “se një person duhet të zotërojë vullnetin e tij”.
“Pavarësisht torturës, unë isha pronar i vetes sime. Mora vendimet e mia. Kjo është arsyeja pse nuk kam keqardhje. Sepse një person mund të ecë në rrugën e duhur vetëm kur zotëron veten”, u shpreh Tatari.