Nga Nafie Selmani
Anketat e fundit nuk ishin thjesht matje të opinionit publik – ato ishin një pasqyrë brutale që zhveshi VLEN-in nga çdo iluzion për alternativë serioze politike. Në vend të ngritjes, shohim një rënie të lirë. Në vend të besimit, një zbrazëti që nuk mbushet më me retorikë të konsumuar.
Ky koalicion – që një vit më parë u shfaq si një përpjekje për të prodhuar “ndryshimin e madh” te shqiptarët në Maqedoninë e Veriut – sot përballet me një krizë të thellë të besimit dhe identitetit. Dhe po, largimi i Arben Taravarit e ka shënuar këtë kthesë fatale.
Sepse me largimin e tij, VLEN-it iu shkëput boshti moral dhe politik. Taravari, me zërin e tij të qartë, me qëndrimet e maturuara dhe me përfaqësimin e një politike që ende e beson idealin, mbante në këmbë një strukturë që tashmë duket e shkapërderdhur. Pa të, VLEN duket më shumë si një platformë e improvizuar për interesa të ngushta sesa një projekt politik me busull të qartë.
Nuk është rastësi që sondazhet i goditën aq thellë. Nuk është rastësi që reagimi i tyre ishte i shpejtë, i zemëruar dhe pa asnjë përmbajtje reflektuese. Në vend të një analize të qetë mbi shkaqet e rënies, u dëgjuan akuzat e zakonshme: “të porositura”, “jo të sakta”, “të pavërteta”. Por ky është refreni i politikanëve që nuk duan t’i shohin pasqyrat kur e dinë se çfarë pasqyrojnë ato.
Dhe VLEN, në këtë fazë, nuk ka krizë vetëm me publikun. Ka krizë me veten. Deklaratat kontradiktore të drejtuesve të koalicionit, tensionet për emrat e kandidatëve, përplasjet për drejtimin e mëtejshëm – janë sinjalet e një trupi politik pa koordinim të brendshëm. Dhe një trup pa koordinim, nuk shkon dot larg.
Premtimi për “ndryshim” ka mbetur një klishe e lodhur. Sot, shqiptarët e këtij vendi kërkojnë më shumë se kaq. Kërkojnë qartësi, drejtim dhe vizion. Dhe kur këto mungojnë, anketat nuk falin. Ato flasin gjuhën e ftohtë të numrave dhe zhgënjimit.
Në vend që ta shihte këtë si një alarm për rishikim të vetvetes, VLEN zgjodhi viktimizimin. Por kur një subjekt politik i trembet pasqyrës, problemi nuk është te pasqyra – është te pamja që reflektohet në të.
Në fund të ditës, nuk janë sondazhet që e dëmtojnë VLEN-in. Janë zgjedhjet e veta, rrugët pa dalje që ka ndjekur dhe paaftësia për të mishëruar ndryshimin që vetë e proklamoi.
Dhe nëse nuk ndryshon brenda vetes, rënia nuk është thjesht e mundshme – është e pashmangshme.